elin

Doceniać chwilę... Zanim minie, zanim stanie się historią... Tak jak tysiące innych... A potem już nigdy nie wróci, nie znajdzie nas więcej...  Chociażby czowiek się staral już jej więcej nie powtórzy, tak jak nie powtórzy życia. Każdy ma tylko jedno i powinien je wlaściwie wykorzystac. By potem, gdzies na koncu drogi, nie myślec, ze cos sie zrobilo zle, nie miec wyrzutow sumienia. Prawda, jak to latwo powiedziec? Ale wcale nie jest to latwe, bo czlowiek zawsze czegos zaluje. A nie wszystko sie da naprawic.

Wykorzystajmy zycie. By potem zalowac jak najmniej...

Dokonalam dzisiaj czegos cudownego. I strasznego zarazem.

Otóż odkryam, ze mam bratnia dusze. Taka przyjaciolke, ktora trudno zastapic. Odkrylam to troche pozno.

Ale odkrylam. Co prawda tej dziewczyny juz nie ma stale kolo mnie, ale czuje jej obecnosc i wsparcie. Wlasnie teraz.

Zrozumialam cos bardzo waznego. Wiecie co? Ze szybko trzeba docenic to co sie ma. Zanim to zniknie, rozplynie sie w jakiejs tajemniczej srebrnej, mgle. Zanim utracimy to na zawsze.

Ja zdazylam. Odkrylam przyjazn, zaczelam ja pielegnowac. Licze na to, ze nie za pozno. Ze wszystko jeszcze da sie naprawic.

Jestem teraz pelna nadzieji i optymizmu. I mam mokre oczy. A wiecie dlaczego?

Bo wiem, ze mam przyjaciolke, i ze gdzies na tej kuli ziemskiej (i to wcale nie tak daleko) jest ktos kto mnie rozumie.

Piekne uczucie